آموزش راه اندازی و تنظیم یک شبکه LAN

آموزش راه اندازی و تنظیم یک شبکه LAN کوچک منبع از: مجله شبکه شماره پنجاهم اگر در محیط کار یا منزل خود با بیش از یک کامپیوتر سروکار دارید احتمالا به فکر افتاده اید که آنها را به یکدیگر متصل کرده و یک شبکه کوچک کامپیوتری راه بیا ندازید . با اتصال کامپیوتر ها به یکدیگرمیتوانید چاپگرتان را بین همه انها به اشتراک بگذارید از طریق یکی از کامپیوتر ها که به اینترنت وصل است بقیه را نیز به اینترنت متصل کنید از هر یک از کامپیوتر ها به فایل های خود از جمله عکس ها اهنگ ها و اسنادتان دسترسی پیدا کنید به بازی هایی بپردازید که نه چند بازیکن با چند کامپیوتر نیاز دارند وبلاخره این که که خروجی وسایلی چون DVD PLAYER یا وب کم را به سایر کامپیوتر ها ارسال کنید . در این مقاله صمن معرفی روش های مختلف اتصال کامپیوتر ها به یکدیگر انخام تنضیمات دستی را برای بهره بردن از حد اقل مزایای یک شبکه کامپیو تری به شما نشان می دهیم . ذکر این نکته هم لازم است که قسمت اصلی این مقاله به نصب نرم افزار اختصاص دارد اما در انتهای مطلب در خصوص ساختار شبکه و مسائل فیزیکی ان هم توضیهاتی داده ایم روشهای اتصال: برای اثصال کامپیوتر هایی که در فاصله ای نه چندان دور از یکدیگر قرار دارند راههای مختلفی وجود دارد که عبارتند از : سیم کشی دیتا به صورت تو کار در حین ساخت ساختمان که امروز بسیار متداول است . ذر این روش همان گونه که برای برق ساختمان از قبل نقشه می کشند و مثلا جای کلید ها و پریز ها را مشخص می کنند برای شبکه کامپیوتری هم نقشه کشی و سیم کشی می کنند . قرار دادن سیم ها در کف اتاق و اتصال کامپیوتر هایی که در یک اتاق قرار دارند . استفاده از فناوری بی سیم ساتفاده از سیم کشی برق داخل ساختمان استفاده از سیم کشی تلفن داخل ساختمان هر یک روش ها مزایا و معایب خاص خود را دارند اما برای به اشتراک گذاشتن چاپگر فایل ها و اینتر نت باید کامپیوتر ها را به نحو صحیح و مناسبی تنظیم و آماده کنید و فرق نمی کند که کدام روش را انتخاب کرده باشید به همین دلیل کار را از همین نقطه شروع می کنیم از آنجا که ویندوز های اکس پی و 98 پر استفاده ترین ویندوز ها در منازل و دفاتر کوچک هستند نحوه اشتراک گذاری منابع در این دو ویندوز را مورد بحث قرار می دهیم هر چند مورد سایر ویندوز ها مفاهیم تغییر نمی کند گام های اولیه : برای راه اندازی شبکه در منزل خود این سه کار را باید انجام دهیم : 1انتخاب فناوری مناسب شبکه که مورد نظر ما در این مقاله اترنت استاندارد است 2خرید و نصب سخت افزار مناسب این کار، که اصلی ترین آنها کارت شبکه برای هر یک از این کامپیوتر ها و یک هاب – سوییچ است 3تنظیم و آماده سازی سیستم ها به نحوی که بتوانند همدیگر را ببینند و با یکدیگر صحبت کنند از این سه مرخله قدم سوم از همه مهم تر است . ویندوز اکس پی قسمتی به نام NETWORK SETUP WIZARD دارد که تنظیمات شبکه را برای شما انجام می دهد . به غیر از این متخصصان هستند که در ازای دریافت دستمزد ، شبکه شما را در محل راه می اندازند . نام گذاری کامپیوتر ها به اشتراک گذاشتن چاپگر ها فایل ها و اتصالات اینترنتی ،اساسی ترین کارهایی هستند که این افراد برای شما انجام می دهند . اما اگر با مشکلی مواجه بشوید یا تنظیمات کامپیوتر تان بهم بخورد ، باید بتوانید خودتان شبکه را تنظیم کنید . کلا بد نیست مفاهیم و اصول راه اندازی یک شبکه کامپیوتری را بدانید تا به هنگام ضرورت خودتان بتوانید دست به کار شوید . به طور کلی کار هایی که باید انجام دهید تا یک شبکه (( مرده)) را ((زنده)) کنید و به بهره برداری از ان بپر دازید ، از این قرار است : نام گذاری کامپیوتر دادن آدرس IP به اشتراک گذاشتن فایل ها به اشتراک گذاشتن چاپگر انجام تنظیمات امنیتی به اشتراک گذاشتن اتصال اینترنت نام گذاری کامپیوتر: بعد از نصب سخت افزار های مورد نیاز برای راه اندازی شبکه ، نیاز به نوبت به نصب نرم افزار های آن می رسد. در اولین قدم باید برای تکتک کامپیوتر های موجود در شبکه خود اسمی منحصر به فرد و غیر تکراری انتخاب کنید . علاوه بر اسم کامپیوتر اسم گروه کاری یا WORK GROUP هم مهم است . تمام کامپیوتر های یک شبکه باید عضو یک گروه کاری باشند . ویندوز اکس پی : برای نام گذاری کامپیوتر در ویندوز اکس پی این مراحل را دنبال کنید : 1-پنجره control panel را باز کنید 2-اگر حالت نمایش آیکون ها به صورت کلاسیک نیست روی لینک classic new کلیک کنید .در این حالت بر نامه system را اجرا کنید . 3-در کادر محاوره ظاهر شده صفحه computer name را انتخاب کنید 4-همان طور که ملا حظه می کنید کامپیوتر یک اسم کامل دارد و یک گروه کاری . روی دکمه chang کلیک کنید تا کادر محاوره بعدی ظاهر شود . 5-در کادر اول اسمی را تایپ کنید که می خواهید به کامپیوتر تان اختصاص دهید . این اسم هر چیزی می تواند باشد ، فقط نباید تکراری باشد . مثلا اسم کامپیونر اول را pc 1 بگذارید . 6-در کادر دوم اسمی را که می خواهید به گروه کاری خود اختصاص دهید وارد کنید .مثلا My office یا My Home یا هر چیز دیگر . حتی خود Work Group هم بد نیست . 7- در پایان OK و دوباره OK را بزنید . اگر ویندوز خواست ری استارت کند قبول کنید . ویندوز 98 برای نام گذاری کامپیوتر در ویندوز 98 این مراحل را دنبال کنید: 1-با کلیک راست روی آیکون Network Neighborhood روی دسکتاپ گزینه ، properties را انتخاب کنید . 2-در کادر محاوره ظاهر شده ، به صفحه identification بروید . 3-در کادر اول ، اسم کامپیوتر و در کادر دوم اسم گروه کاری مورد نظر را بنویسید . بعد از تنظیم نام برای تک تک کامپیوتر ها و گذاشتن یک اسم برای کروه کاری تمام آنها ، کامپیوتر ها را دارای هویت کرده و در یک گروه جای داده اید . حالا نوبت به دادن آدرس IP میرسد . آدرس IP آدرس IP نشانی هر کامپیوتر در شبکه است . کامپیوتر از طریق این نشانی است که یکدیگر را در شبکه پیدا می کنند . در هر شبکه آدرس IP هر کامپیوتر باید منحصر به فرد و غیر تکراری باشد . در باره IP و آدرس دهی از این طریق ، زیاذ میتوان صحبت کرد ، اما از آنجا که در این مقاله قصد پرداختن به تئوری را نداریم بلا فاصله دست به کار می شویم . فقط ذکر این نکته را زروری میدانیم که آدرس IP در واقع یک شماره چهار قسمتی است . هر قسمت عددی از 0 تا 255 است که با علامت نقطه از قسمت بعدی جدا می شود . مثلا 192.168.0.1 یک آدرس IP است . مفهوم دیگر Subnet Mask است ، که توضیح آن هم از حوصله این مقاله خارج است . فقط این را قبول کنید که در یک شبکه کوچک ، subnet mask را به صورت 255.255.255.0 تایین می کنیم . در یک شبکه کوچک ، برای تمام کامپیوتر ها سه قسمت اول آدرس IP را یکسان می گیریم و فقط قسمت چهارم را برای هر کامپیوتر عدد متفاوتی را در نظر می گیریم . مثلا در کامپیوتر اول آدرس 192.168.0.1 و برای کامپیوتر دوم آدرس 192.168.0.2 را می نویسیم و به همین ترتیب در بقیه کامپیوتر ها قسمت چهارم آدرس IP را عدد متفاوتی را می دهیم .

راهنمای راه اندازی شبکه با windows ۲۰۰۸

نام مقاله: راهنمای راه اندازی شبکه با windows 2008 راهنمای راه اندازی شبکه با windows 2008 تو خیلی از شبکه ها فقط ویندوز سرور رو نصب می کنند بدون اینکه بدونن این سیستم عامل چه ویژگی های جالب و راحتی برای آسان کردن business برای شرکت ها در اختیار مدیران می گذارد. من این رو وظیفه system administrator ها می دونم تا مدیران شرکت رو برای استفاده از امکانات جالب ترغیب کنند البته این کار هم فوت و فن خودشو داره ولی اولین قدمش اینه که خودتون بدونید با این سیستم عامل چه کارهایی می تونید بکنید. من میخواهم شما رو در این مقاله با راه اندازی سرویس هایی نظیر :SQL, Mail, Web, Print server, File Server آشنا کنم. این مقاله برای شرکت هایی با اندازه کوچک (۵ تا ۱۵ کامپیوتر) و متوسط (۲۰ الی ۵۰ کامپیوتر) تهیه شده است. معرفی شبکه network : سرور یک سخت افزار به همراه سیستم عاملی است که در شرکت ها و سازمان ها از آن به عنوان یک محل متمرکز برای ذخیره سازی اطلاعات (data storage)، به اشتراک گذاری منابع ( resource sharing، نگهداری اطلاعات مدیریتی (administration information)، و برنامه های تحت شبکه (Application on network) استفاده می کنند. سرورها به دلیل نگهداری اطلاعات مهم در اتاق (های) ی محافظت شده با نام اتاق سرور server room یا network room استقرار داده می شوند. چون اطلاعات موجود بر روی سرورها برای مدیران شرکت ها یا سازمان ها مهم هستند به صورت زمان بندی شده ار این اطلاعات پشتیبان (backup) گرفته می شود. با دلیل آنکه اطلاعات در یک محل ذخیره می شوند عملیات بازیابی به هنگام مشکل آسانتر انجام می شود. تهیه backup از یک سرور به مراتب آسانتر از backup گیری از ۱۰ یا بیشتر سرور است. Client-server network: سرورها و کلاینت ها یا بطور کلی هر node ( هر تجهیزی که قادر به گرفتن IP باشد) از طریق سیم یا بی سیم به یکدیگر متصل شده اند. این ارتباطات از طریق یک device مرکزی مثل hub, switch, router انجام می شود. سرورها و کلاینت ها جهت ارتباط با یکدیگر از طریق یک patch cable که ما بهش patch cord میگیم به switch متصل می شود. هر switch می تونه ۸ تا ۴۸ device رو به هم وصل کنه و بسته به اینکه شما چند تا device دارین می توانید از تعداد switch بیشتری استفاده نماید. با stack کردن سوییچ ها به یکدیگر (ارتباط switch به switch از طریق stack کردن انجام می شود) شما امکان انتقال داده ها بین سوییچ های مختلف را فراهم می کند. بعد از اتصال کلاینت ها و سرورها به سوییچ نوبت دادن IP به تجهیرات است. در بیشتر شبکه ها IP از طریق DHCP به node ها داده مس شود. DHCP این امکان را فراهم می کند تا تعداد زیادی از تجهیزات به صورت خودکار ip گرفته و در LAN قابل دسترس باشند. فرایند گرفتن IP به صورت خودکار انجام می شود. تجهیزات اصلی شبکه مثل router, server, printer, switch باید به صورت دستی (Static IP address) IP دهی شوند. دادن Static IP باعث می شود تا مدیر راحتر و زودتر device مورد نظرش رو پیدا و مدیریت نماید. یکی از نمومه مثال های بارز شبکه client-server شبکه ای که به شکا star از طریق یک switch یا hub ، تجهیزات را به هم متصل می کند. در این شبکه هیچ کدام از کلاینت ها به یکدیگر مستقیم متصل نیستند و تمام ارتباطات از طریق switch یا hub عبور میکند. در این شبکه ها سرور وظیفه امور اصلی مثل اهراز هویت user authentication ، مدیریت فایل ها، مدیریت پرینتر هاو ….. را به عهده دارد به همین دلیل مدیریت و امنیت در این دسته از شبکه ها راحتر و بالاتر است. Peer-to-peer network: شبکه های p2p خیلی شبیه شبکه های client/server هستند. ارتباط node ها از طریق یک device مرکزی مثل switch, hub wireless access point (ap) انجام می شود. فرق این گروه از شبکه ها با شبکه های client/server اینجاست که در P2P network سرور وجود ندارد، هر کامپیوتر به صورت جداگانه باید مدیریت شود، اهراز هویت (authentication) توسط سرور انجام نمی شود درنتیجه بر روی هر کامپیوتر باید کاربر مستقل تعریف گردد (local users). در این شبکه ها تعدادی کامپیوتر منابع خود را به صورت share در اختیار دیگر کاربران می گذارد. کلاینتی ممکن است printer خود و کلاینت دیگر fileهای را به اشتراک بگذارد. کامپیوتر هایی که منابع خود را به اشتراک می گذارند به عنوان سرور و هم به عنوان client ایفای نقش می کنند. برای تشکیل شبکه های peer-to-peer ( workgroup در اصطلاح میکروسافت) : -۱ تمام کامپیوتر ها باید در network name مشترک باشند. (workgroup مشترک داشته باشند). ۲- هر کامپیوتری باید اسم داشته باشد و این اسم باید unique (منحصر به فرد) باشد. ۳- تمام کامپیوتر هایی که می خواهید در یک workgroup باشد باید در یک subnet هم باشند. به دلیل مشکلات امنیتی و مدیریتی برای شبکه هایی با بیش از ۱۵ pc از این نوع از شبکه ها استفاده نکنید. Sharing resources on a network ( به اشتراک گذاری منابع در شبکه): بعد از اینکه تمام کامپیوتر ها و سرورها رو به صورت فیزیکی ( کابل) یا بی سیم به یکدیگر متصل و پیکر بندی کردید قادراند تا با هم ارتباط بر قرار کرده و منابع خود رو مثل database, printer, storage, scanner, fax, رو به اشتراک بگذارند. در بحث های بعدی بطور کامل به اشتراک گذاری منابع رو توضیح می دم. Server hardware : منظور از سرور در این مقاله کامپیوتری هستش که از لحاظ سخت افزاری دارای disk space و memory بیشتر و CPU قوی تری نسبت به workstation داشته باشد. انواع مختلفی سرور از شرکت هایی مثل HP, DELL, INTEL, Asus, … در مدل های مختلف وجود دارد. سرور ها از لحاظ شکل فیزیکی به ۳ دسته تقسیم می شوند: ۱- Tower server : این دسته از سرورها به صورت ایستاده درست مثل case کامپیوتر های معمولی هستند با این فرق که کشیده تر، دارای شاسی قوی، سیستم سرمایشی قدرتمند (cooling system)، و فضای زیاد برای تجهیرات اضافه می باشند. ۲- Rack mount server: این دسته از سرورها بر خلاف سرورهای tower به صورت خوابیده و با ارتفاع خیلی کمتر جهت قرار گرفتن در RACK طراحی شده اند. از نظر میزان بازدهی در مدل های مشابه در این دو دسته از سرورها هیچ اختلافی وجود ندارد و صرفآ بدلیل شکل فیزیکی و مکان نگهداری، مدیر شبکه یکی را انتخاب می کند. ۳- Blade server: این گروه از سرورها از لحاظ شکل ظاهری بسیار شبیه سرورهای rackmount می باشند با این فرق که برای کاهش فضای اشغال شده توسط سرور در Data Center ها بعضی از قطعات فیزیکی آنها حذف یا تغییر شکل داده اند به عنوان مثال این سرورها power ندارند و تمام سرورهای داخل رک از یک power مرکزی استفاده می کنند. جهت کم کردن ارتفاع سرور ها سیستم خنک کننده حذف شده و RAM به صورت مورب نصب می شود. Server farm: به گروه زیادی از سرورها که از لحاظ فیزیکی در یک منطقه باشند مثل room, floor, building سرور فارم گفته می شود.