راهنمای راه اندازی شبکه با windows ۲۰۰۸

نام مقاله: راهنمای راه اندازی شبکه با windows 2008 راهنمای راه اندازی شبکه با windows 2008 تو خیلی از شبکه ها فقط ویندوز سرور رو نصب می کنند بدون اینکه بدونن این سیستم عامل چه ویژگی های جالب و راحتی برای آسان کردن business برای شرکت ها در اختیار مدیران می گذارد. من این رو وظیفه system administrator ها می دونم تا مدیران شرکت رو برای استفاده از امکانات جالب ترغیب کنند البته این کار هم فوت و فن خودشو داره ولی اولین قدمش اینه که خودتون بدونید با این سیستم عامل چه کارهایی می تونید بکنید. من میخواهم شما رو در این مقاله با راه اندازی سرویس هایی نظیر :SQL, Mail, Web, Print server, File Server آشنا کنم. این مقاله برای شرکت هایی با اندازه کوچک (۵ تا ۱۵ کامپیوتر) و متوسط (۲۰ الی ۵۰ کامپیوتر) تهیه شده است. معرفی شبکه network : سرور یک سخت افزار به همراه سیستم عاملی است که در شرکت ها و سازمان ها از آن به عنوان یک محل متمرکز برای ذخیره سازی اطلاعات (data storage)، به اشتراک گذاری منابع ( resource sharing، نگهداری اطلاعات مدیریتی (administration information)، و برنامه های تحت شبکه (Application on network) استفاده می کنند. سرورها به دلیل نگهداری اطلاعات مهم در اتاق (های) ی محافظت شده با نام اتاق سرور server room یا network room استقرار داده می شوند. چون اطلاعات موجود بر روی سرورها برای مدیران شرکت ها یا سازمان ها مهم هستند به صورت زمان بندی شده ار این اطلاعات پشتیبان (backup) گرفته می شود. با دلیل آنکه اطلاعات در یک محل ذخیره می شوند عملیات بازیابی به هنگام مشکل آسانتر انجام می شود. تهیه backup از یک سرور به مراتب آسانتر از backup گیری از ۱۰ یا بیشتر سرور است. Client-server network: سرورها و کلاینت ها یا بطور کلی هر node ( هر تجهیزی که قادر به گرفتن IP باشد) از طریق سیم یا بی سیم به یکدیگر متصل شده اند. این ارتباطات از طریق یک device مرکزی مثل hub, switch, router انجام می شود. سرورها و کلاینت ها جهت ارتباط با یکدیگر از طریق یک patch cable که ما بهش patch cord میگیم به switch متصل می شود. هر switch می تونه ۸ تا ۴۸ device رو به هم وصل کنه و بسته به اینکه شما چند تا device دارین می توانید از تعداد switch بیشتری استفاده نماید. با stack کردن سوییچ ها به یکدیگر (ارتباط switch به switch از طریق stack کردن انجام می شود) شما امکان انتقال داده ها بین سوییچ های مختلف را فراهم می کند. بعد از اتصال کلاینت ها و سرورها به سوییچ نوبت دادن IP به تجهیرات است. در بیشتر شبکه ها IP از طریق DHCP به node ها داده مس شود. DHCP این امکان را فراهم می کند تا تعداد زیادی از تجهیزات به صورت خودکار ip گرفته و در LAN قابل دسترس باشند. فرایند گرفتن IP به صورت خودکار انجام می شود. تجهیزات اصلی شبکه مثل router, server, printer, switch باید به صورت دستی (Static IP address) IP دهی شوند. دادن Static IP باعث می شود تا مدیر راحتر و زودتر device مورد نظرش رو پیدا و مدیریت نماید. یکی از نمومه مثال های بارز شبکه client-server شبکه ای که به شکا star از طریق یک switch یا hub ، تجهیزات را به هم متصل می کند. در این شبکه هیچ کدام از کلاینت ها به یکدیگر مستقیم متصل نیستند و تمام ارتباطات از طریق switch یا hub عبور میکند. در این شبکه ها سرور وظیفه امور اصلی مثل اهراز هویت user authentication ، مدیریت فایل ها، مدیریت پرینتر هاو ….. را به عهده دارد به همین دلیل مدیریت و امنیت در این دسته از شبکه ها راحتر و بالاتر است. Peer-to-peer network: شبکه های p2p خیلی شبیه شبکه های client/server هستند. ارتباط node ها از طریق یک device مرکزی مثل switch, hub wireless access point (ap) انجام می شود. فرق این گروه از شبکه ها با شبکه های client/server اینجاست که در P2P network سرور وجود ندارد، هر کامپیوتر به صورت جداگانه باید مدیریت شود، اهراز هویت (authentication) توسط سرور انجام نمی شود درنتیجه بر روی هر کامپیوتر باید کاربر مستقل تعریف گردد (local users). در این شبکه ها تعدادی کامپیوتر منابع خود را به صورت share در اختیار دیگر کاربران می گذارد. کلاینتی ممکن است printer خود و کلاینت دیگر fileهای را به اشتراک بگذارد. کامپیوتر هایی که منابع خود را به اشتراک می گذارند به عنوان سرور و هم به عنوان client ایفای نقش می کنند. برای تشکیل شبکه های peer-to-peer ( workgroup در اصطلاح میکروسافت) : -۱ تمام کامپیوتر ها باید در network name مشترک باشند. (workgroup مشترک داشته باشند). ۲- هر کامپیوتری باید اسم داشته باشد و این اسم باید unique (منحصر به فرد) باشد. ۳- تمام کامپیوتر هایی که می خواهید در یک workgroup باشد باید در یک subnet هم باشند. به دلیل مشکلات امنیتی و مدیریتی برای شبکه هایی با بیش از ۱۵ pc از این نوع از شبکه ها استفاده نکنید. Sharing resources on a network ( به اشتراک گذاری منابع در شبکه): بعد از اینکه تمام کامپیوتر ها و سرورها رو به صورت فیزیکی ( کابل) یا بی سیم به یکدیگر متصل و پیکر بندی کردید قادراند تا با هم ارتباط بر قرار کرده و منابع خود رو مثل database, printer, storage, scanner, fax, رو به اشتراک بگذارند. در بحث های بعدی بطور کامل به اشتراک گذاری منابع رو توضیح می دم. Server hardware : منظور از سرور در این مقاله کامپیوتری هستش که از لحاظ سخت افزاری دارای disk space و memory بیشتر و CPU قوی تری نسبت به workstation داشته باشد. انواع مختلفی سرور از شرکت هایی مثل HP, DELL, INTEL, Asus, … در مدل های مختلف وجود دارد. سرور ها از لحاظ شکل فیزیکی به ۳ دسته تقسیم می شوند: ۱- Tower server : این دسته از سرورها به صورت ایستاده درست مثل case کامپیوتر های معمولی هستند با این فرق که کشیده تر، دارای شاسی قوی، سیستم سرمایشی قدرتمند (cooling system)، و فضای زیاد برای تجهیرات اضافه می باشند. ۲- Rack mount server: این دسته از سرورها بر خلاف سرورهای tower به صورت خوابیده و با ارتفاع خیلی کمتر جهت قرار گرفتن در RACK طراحی شده اند. از نظر میزان بازدهی در مدل های مشابه در این دو دسته از سرورها هیچ اختلافی وجود ندارد و صرفآ بدلیل شکل فیزیکی و مکان نگهداری، مدیر شبکه یکی را انتخاب می کند. ۳- Blade server: این گروه از سرورها از لحاظ شکل ظاهری بسیار شبیه سرورهای rackmount می باشند با این فرق که برای کاهش فضای اشغال شده توسط سرور در Data Center ها بعضی از قطعات فیزیکی آنها حذف یا تغییر شکل داده اند به عنوان مثال این سرورها power ندارند و تمام سرورهای داخل رک از یک power مرکزی استفاده می کنند. جهت کم کردن ارتفاع سرور ها سیستم خنک کننده حذف شده و RAM به صورت مورب نصب می شود. Server farm: به گروه زیادی از سرورها که از لحاظ فیزیکی در یک منطقه باشند مثل room, floor, building سرور فارم گفته می شود.