جلوگیری از ویروسی شدن فلش‌ها

جلوگیری از ویروسی شدن فلش‌ها این روزها استفاده از فلش مموری‌ها و کول دیسک‌ها بسیار فراگیر شده، از طرفی دیگر ویروس‌ها و کرم‌های زیادی نیز در کمین فلش مموری‌ها نشسته‌اند. اکثر این کرم‌ها به محض اتصال فلش به یو‌اس‌بی منتقل می‌شوند و یک فایل اتوران(AutoRun) در ریشه درایو ایجاد می‌کنند و باعث گسترش خود می‌شوند. بسیاری از آن‌ها توسط یک آنتی ویروس به روز شناسایی و حذف می‌گردند و بسیاری هم که جدید هستند به انتشار خود ادامه می‌دهند. اما همیشه پیشگیری بهتر از درمان است. روش اول در ادامه روشی جدید را به شما آموزش می‌دهیم که از ویروسی شدن فلش خود به طور کامل جلوگیری کنید و با خیال راحت به هر کامپیوتری که می‌خواهید فلش خود را متصل کنید. بطور خلاصه در این روش می‌خواهیم مقدار فضای خالی موجود در فلش را با یک فایل ساختگی یا Dummy پر کنیم تا هیچ فایلی نتواند درون فلش ذخیره و ایجاد شود. البته این روش زمانی کارآمد است که شما می‌خواهیداز اطلاعات داخل فلش مموری خود استفاده نمایید و نیازی به فضای خالی آن ندارید. قبل از انجام این کار نیاز به دانستن میزان فضای خالی موجود در فلش داریم. برای این کار بر روی درایو فلش راست کلیک کنید و گزینه Properties را برگزینید. در پنجره باز شده میزان دقیق فضای خالی را یاداشت کنید. حال در قسمت run فرمان Cmd را تایپ کنید. در این قسمت ما می‌خواهیم توسط فرمان Fsutil یک فایل با حجم دلخواه ایجاد کنیم بدین منظور فرمان زیر را وارد کنید و کلید Enter را فشار دهید. fsutil file createnew F:\IamDummy 1300594688 شما باید بجای عدد مذکور میزان فضای خالی در فلش مموری خود و به جای درایو F، درایوی را که معرف فلش مموری‌تان است وارد نمایید و منتظر شوید تا فایلی با نام Iamdummy با حجم مورد نظر ساخته شود. انتخاب این نام دلخواه بوده و می‌توانید یک نام دیگر را برگزینید. حال اگر دوباره میزان فضای خالی در فلش خود را مشاهده کنید خواهید دید که عدد صفر نمایش داده می‌شود این بدین معنی است که حتی 1 بیت هم فضای خالی در فلش شما موجود نیست ! حال درون فلش خود یک فایل txt جدید ایجاد کنید و متنی را به اندازه 1 کاراکتر درون آن تایپ کنید و آن را ذخیره کنید خواهید دید که با پیغام کمبود فضا مواجه می‌شوید. زمانی که خطر مواجه با ویروس‌ها برطرف شد، می‌توانید فایل ساخته شده(Iamdummy یا هر نام دیگر) را از حافظه فلش پاک نمایید. توجه: اگر در باز کردن درایو فلش مموری به مشکل برخوردید، روی درایو راست کلیک کرده  گزینه Explore را انتخاب نمایید.   روش دوم برنامه ThumbScrew را دانلود کنید و در فلش ذخیره نمایید. اگر فلش خود را به سیستمی متصل کرده‌اید که احتمال آلودگی آن بالاست و شما نگران ویروسی شدن فلش خود هستید. برنامه را اجرا کرده و با راست کلیک روی آیکون آن، فلش خود را فقط قابل خوانش( Read Only) کنید.

محافظ پورت USB

نحوه محافظ پورت USB● مشکل: دارای کامپیوتری هستید که هر کاربری به راحتی اجازه کپی فایل از آن را ندارد. شبکه غیرفعال است، CD-Writer و فلاپی دیسک نیز برداشته شده‌اند. اما پورت USB برای دزدان اطلاعات هنوز یک در را باز گذاشته است: بر روی یک USB-Stick هنوز هم می‌توان فایل‌هایی را ذخیره کرد. ● راه حل: یکی از راه‌ها این است که USB-Root-Hub را در device manager کاملا غیرفعال کنید. بدی این مسئله اینجاست که در این صورت تمام دستگاه‌های خارجی که با USB به کامپیوتر متصلند از کار خواهند افتاد مثلا: موش، صفحه کلید و ... از زمان تولید SP۲ ویندوز ایکس‌پی راه حلی را ارائه داده است که توسط آن دسترسی به USB-Stickهای خارجی از لحاظ کپی کردن فایل‌ و یا ذخیره بر روی آن غیرممکن می‌شود: گزینه‌ای در رجیستری کنترل می‌کند که به USB-Stickهای وصل شده اجازه کپی یا ذخیره داده شود یا نه. برای اجرای این قانون ابتدا Regedit.EXE را اجرا کنید. سپس به کلید زیر بروید: HKEY_LOCAL_MACHINE\System\Current control set\control سپس زیر کلید جدید زیر را جای‌گذاری کنید. Storage Device Policies سپس زیر کلید را باز کرده و گزینه جدید "Write protect" از نوع "DWORD" را تشکیل دهید. اگر به این گزینه جدید ارزش ۱ را بدهید، کاربران تنها اجازه خواهند داشت که برای خواندن به USB-Stickها مراجعه کنند. اگر خواستار تشکیل این محدودیت در چندین کامپیوتر می‌باشید، اسکریپت کوچک زیر به شما کمک خواهد کرد: PcwUsblock.JS www.pcwelt.de/downloads/pcwelt-tools/tools/۵۶۴۱۹/index.html این اسکریپت تنها با دوبار کلیک کردن بر روی آن فراخوانی خواهد شد. به عنوان مدیر سیستم می‌توانید بوسیله به سرعت حفاظت ثبتی و کپی را فعال و غیرفعال کنید. فراموش نکنید در صورتی که هیچ تفاوتی میان Account مدیر سیستم و Account کاربران عادی وجود نداشته باشد، گزینه رجیستری نیز هیچ کاری را انجام نمی‌دهد. هر کاربری که حقوق مربوط به مدیر سیستم را دارا باشد در این حالت می‌تواند گزینه رجیستری را پاک کند و به این وسیله دوباره توانایی ثبت یا کپی بر روی USB-Stick‌ها را داشته باشید.

خصوصیت مانیتورهای CRT؟

خصوصیت مانیتورهای CRT؟مانیتورهای تلویزیونیهر چند مانیتورهایCRT برای کاربرد تصویربرداری دیجیتال مناسبتر از مانیتورهای LCD هستند، اما بایستی در هنگام خرید به مشخصات دقیق این مانیتورها نیز دقت نمود تا بعدا برای کاربر مشکل ایجاد نشود.  اندازهبرای انتخاب اندازه مانیتور باید به فضایی که روی میز کارتان در اختیار دارید، توجه نمایید. حداقل سایز مناسب برای تصویر برداری دیجیتال، 17 اینچ است. اما اگر جای کافی و نیز بودجه کافی دارید، حتما مانیتورهای 19 اینچ را نیز در نظر داشته باشید. Dot Pitch این معیار مشخص کننده کمترین فاصله بین دو پیکسل همرنگ است و برحسب میلیمتر اندازه‌گیری می‌شود. هر چقدر این عدد کوچکتر باشد، نشانه تصویر دقیق‌تری است. برای مقاصد تصویربرداری دیجیتال، بایستی مانیتورهایی را در نظر بگیرید که Dot Pitch آنها کمتر از 0.25 میلیمتر باشد. دقت (Resolution )مانیتورهای CRT نسبت به مانیتورهایLCD در زمینه انتخاب رزولوشنهای مختلف ، انعطاف پذیرترند. اکثر مانیتورهای فعلی قادرند که دقتهای بالایی را برای نمایش تصاویر فراهم نمایند. اما توجه داشته باشید که برای مانیتورهای 17 اینچ، حداکثر دقت مناسب 1024*768 ( و یا با کمی تساهل 1280*1024 ) است. در حقیقت با دقتهای بیش از این مقدار، تصاویر آنقدر در مانیتور 17 اینچ کوچک خواهند شد که عملا فایده ای برای کاربر ندارد. اما برای مانیتورهای 19 اینچ دقت 1280*1024 و یا 1600*1200 مناسب است. پس چرا در تبلیغهای مربوط به مانیتورهای 17 اینچ تا این اندازه روی دقتهای بالا مثل 1600*1200 تاکید می‌شود؟ پاسخ این سوال را در ادامه می‌دهیم. Refresh rate لرزش در تصویر مانیتور برای چشم بسیار آزار رسان است. حتی ممکن است لرزش تصویر مانیتور توسط چشم دیده نشود، اما در هر حال باعث آسیب به چشم خواهد شد. برای آنکه قبل از خرید بدانیم که مانیتور دچار این عیب مهم نخواهد شد، بایستی به Refresh rate توجه کنیم. کلا برای Resolution مورد نظر شما، مقدارRefresh Rate مانیتور بایستی بالای 85 هرتز باشد. بعبارت دیگر وقتی به رزولوشنهای مانیتورهای مختلف توجه می‌کنید، حتما بایستی Refresh rateآنها را نیز در همان دقت، در نظر بگیرید. مثلا یک مانیتور 17 اینچ با دقت 1280*1024 که دارای refresh rate معادل 70 هرتز باشد، اصلا در این رزولوشن ارزشی ندارد.پس حالا به جواب سوال قبلی می‌رسیم: برای یک مانیتور فقط رزولوشن مهم نیست، بلکه مقدار Refresh Rate آن مانیتور در رزولوشن مورد نظر، به آن رزولوشن ارزش می‌دهد. پس اگر در یک مانیتور 17 اینچ به رزولوشن 1600*1200 با refresh Rate برابر با 60 هرتز برخورد کردید، بدانید که آن رزولوشن ارزشی ندارد. مسطح بودنمسطح بودن مانیتورهای CRT ارزش دارد. چرا که در مانیتورهای مسطح اولا تصاویر از لحاظ ابعاد و شکلدچار اعوجاج نمیشوند. این مساله بخصوص در چهارگوشه مانیتورها بیشتر خودنمایی میکند.ثانیا مانیتورهای مسطح کمتر در معرض انعکاس نورهای محیطی (به سوی چشم) هستند و بالطبع چشم کاربر کمتر دچار خستگی خواهد شد. کنترل رنگهمانگونه که قبلا به طور مفصل گفتیم، کالیبره کردن مانیتور یکی از مراحل مدیریت رنگ است و برای این منظور بایستی ابتدا خود مانیتور را از لحاظ رنگ تنظیم نماییم. کنترل 3 رنگ اصلی مانیتور برای این منظور لازم است. پس یکی از موارد نسبتا مهمی که باید در هنگام خرید مانیتور به آن توجه نمایید، امکان کنترل دقیق رنگها است. البته امروزه اکثر مانیتورها این امکان را فراهم می‌نمایند. همگرایییکی از مسائلی که در هنگام خرید مانیتور CRT اهمیت دارد، مساله همگرایی یا Convergence است. عدم همگرایی در مانیتور باعث می‌شود که در لبه های خطوط سفید، سایه های رنگی دیده شود. برای بررسی این عیب در مانیتور، وارد برنامه paint شده، یک صفحه با سایز مساوی با رزولوشن مانیتور ایجاد کنید. پس‌زمینه را سیاه کنید و دو مربع سفید مطابق شکل زیر در آن رسم کنید. سپس به‌دقت کناره های خطوط را نگاه کنید. وجود هاله های رنگی در اطراف خطوط نشانه مشکل همگرایی در مانیتور است. GeometryGeometry در مانیتور به معنای نمایش اشکال به صورت واقعی آنهاست. یعنی یک دایره، کاملا بصورت دایره دیده شود و خطوط راست، کاملا راست دیده شوند. برای بررسی این مساله بازهم می‌توان از برنامه paint کمک گرفت و بارسم مربعهایی در چهار گوشه تصویر و مرکز تصویر و نیز رسم دایره، به بررسی آنها پرداخت.

منظور از دستور العمل ها در رایانه چیست؟

منظور از دستور العمل ها در رایانه چیست؟دستورالعمل‌ها هر رایانه تنها دارای یک مجموعه کم تعداد از دستورالعمل‌های ساده و تعریف شده می‌باشد. از انواع پرکاربردشان می‌توان به دستورالعمل «محتوای خانه ۱۲۳ را در خانه ۴۵۶ کپی کن!»، «محتوای خانه ۶۶۶ را با محتوای خانه ۰۴۲ جمع کن، نتایج را در خانه ۰۱۳ کن!»، «اگر محتوای خانه ۹۹۹ برابر با صفر است، به دستورالعمل واقع در خانه ۳۴۵ رجوع کن!». دستورالعمل‌ها در داخل رایانه بصورت اعداد مشخص شده‌اند - مثلاً کد دستور العمل (copy instruction) برابر ۰۰۱ می‌تواند باشد. مجموعه معین دستورالعمل‌های تعریف شده که توسط یک رایانه ویژه پشتیبانی می‌شود را زبان ماشین می‌نامند. در واقعیت، اشخاص معمولاً به [زبان ماشین]] دستورالعمل نمی‌نویسند بلکه بیشتر به نوعی از انواع سطح بالای زبان‌های برنامه‌نویسی، برنامه‌نویسی می‌کنند تا سپس توسط برنامه ویژه‌ای (تفسیرگرها (interpreters) یا همگردان‌ها (compilers) به دستورالعمل ویژه ماشین تبدیل گردد. برخی زبان‌های برنامه‌نویسی از نوع بسیار شبیه و نزدیک به زبان ماشین که اسمبلر (یک زبان سطح پایین) نامیده می‌شود، استفاده می‌کنند؛ همچنین زبان‌های سطح بالای دیگری نیز مانند پرولوگ نیز از یک زبان انتزاعی و چکیده که با زبان ماشین تفاوت دارد بجای دستورالعمل‌های ویژه ماشین استفاده می‌کنند.

ورودی و خروجی در کامپیوتر چیست؟

منظور از ورودی وخروجی چیست؟بخش ورودی/خروجی (I/O) این امکان را به رایانه می‌دهد تا اطلاعات را از جهان بیرون تهیه و نتایج آن‌ها را به همان جا برگرداند. محدوده فوق العاده وسیعی از دستگاه‌های ورودی/خروجی وجود دارد، از خانواده آشنای صفحه‌کلیدها، نمایشگرها، نَرم‌دیسک گرفته تا دستگاه‌های کمی غریب مانند رایابین‌ها (webcams). (از سایر ورودی/خروجی‌ها می‌توان موشواره mouse، قلم نوری، چاپگرها (printer)، اسکنرها، انواع لوح‌های فشرده(CD, DVD) را نام برد ). چیزی که تمامی دستگاه‌های عمومی در آن اشتراک دارند این است که آن‌ها رمزکننده اطلاعات از نوعی به نوع دیگر که بتواند مورد استفاده سیستم‌های رایانه دیجیتالی قرار گیرد، هستند. از سوی دیگر، دستگاه‌های خروجی آن اطلاعات به رمز شده را رمزگشایی می‌کنند تا کاربران آن‌ها را دریافت نمایند. از این رو یک سیستم رایانه دیجیتالی یک نمونه از یک سامانه داده‌پردازی می‌باشد.

پردازش چیست؟

پردازش چیست؟واحد محاسبه و منطق یا ALU دستگاهی است که عملیات پایه مانند چهار عمل اصلی حساب (جمع و تفریق و ضرب و تقسیم)، عملیات منطقی (و،یا،نقیض)، عملیات قیاسی (برای مثال مقایسه دو بایت برای شرط برابری) و دستورات انتصابی برای مقدار دادن به یک متغیر را انجام می‌دهد. این واحد جائیست که «کار واقعی» در آن صورت می‌پذیرد. البته CPUها به دو دسته کلی RISC و CISC تقسیم بندی می‌شوند. نوع اول پردازش‌گرهای مبتنی بر اعمال ساده هستند و نوع دوم پردازشگرهای مبتنی بر اعمال پیچیده می‌باشند. پردازشگرهای مبتنی بر اعمال پیچیده در واحد محاسبه و منطق خود دارای اعمال و دستوراتی بسیار فراتر از چهار عمل اصلی یا منطقی می‌باشند. تنوع دستورات این دسته از پردازنده‌ها تا حدی است که توضیحات آن‌ها خود می‌تواند یک کتاب با قطر متوسط ایجاد کند. پردازنده‌های مبتنی بر اعمال ساده اعمال بسیار کمی را پوشش می‌دهند و در حقیقت برای برنامه‌نویسی برای این پردازنده‌ها بار نسبتاً سنگینی بر دوش برنامه‌نویس است. این پردازنده‌ها تنها حاوی ۴ عمل اصلی و اعمال منطقی ریاضی و مقایسه‌ای به علاوه چند دستور بی‌اهمیت دیگر می‌باشند.هرچند ذکر این نکته ضروری است که دستورات پیچیده نیز از ترکیب تعدادی دستور ساده تشکیل شده‌اند و برای پیاده‌سازی این دستورات در معماری‌های مختلف از پیاده‌سازی سخت‌افزاری(معماری CISC) و پیاده‌سازی نرم‌افزاری(معماری RISC) استفاده می‌شود. (قابل ذکر است پردازنده‌های اینتل از نوع پردازنده مبتنی بر اعمال پیچیده می‌باشند.) واحد کنترل همچنین این مطلب را که کدامین بایت از حافظه حاوی دستورالعمل فعلی اجرا شونده‌است را تعقیب می‌کند، سپس به واحد محاسبه و منطق اعلام می‌کند که کدام عمل اجرا و از حافظه دریافت شود و نتایج به بخش اختصاص داده شده از حافظه ارسال گردد. بعد از یک بار عمل، واحد کنترل به دستورالعمل بعدی ارجاع می‌کند(که معمولاً در خانه حافظه بعدی قرار دارد، مگر اینکه دستورالعمل جهش دستورالعمل بعدی باشد که به رایانه اعلام می‌کند دستورالعمل بعدی در خانه دیگر قرار گرفته‌است).

تاریخچه اینترنت در ایران

تاریخچه اینترنت در ایران سال 1371: تعداد کمی از دانشگاه‌های ایران، از جمله دانشگاه صنعتی شریف و دانشگاه گیلـان، توسط مرکز تحقیقات فیزیک نظری و از طریق پروتکل UUCP به اینترنت وصل می‌شوند تا با دنیای خارج ایمیل رد و بدل کنند. سال 1372: در سال 1372 هجری شمسی ایران نیز به شبکه اینترنت پیوست. نخستین رایانه‌ای که در ایران به اینترنت متصل شد مرکز تحقیقات فیزیک نظری در ایران بود. در حال حاضر نیز این مرکز یکی از مرکزهای خدمات اینترنت در ایران است.مرکز تحقیقات فیزیک نظری و ریاضیات،‌ بعنوان تنها نهاد ثبت اسامی قلمرو [ir.] در ایران به رسمیت شناخته میشود. این قلمرو مشخّصه تعیین شده برای هویّت ایران در فضای اینترنت است. سال 1373: مؤسسه ندا رایانه تأسیس میشود. پس از راه‌اندازی اوّلین بولتن بورد (BBS)، در عرض یک سال نیز اوّلین وب سایت ایرانی داخل ایران را راه‌اندازی میکند. همچنین، این مؤسسه روزنامه همشهری را به زبان فارسی در اینترنت منتشر میکند، که این اوّلین روزنامه رسمی ایرانی در وب محسوب میشود. در همین سال بدنبال اتصال به اینترنت از طریق ماهواره کانادائی کد ویژن (Cadvision)، مؤسسه ندا رایانه فعالیت بازرگانی خود را بعنوان اوّلین شرکت خدمات سرویس اینترنتی (ISP) آغاز می‌کند. سال 1374: مجلس ایران تأسیس شرکت امور ارتباطات دیتا تحت نظر شرکت مخابرات ایران را تصویب می‌کند و مسؤلیت توسعه خدمات دیتا در سطح کشور را بطور انحصاری در اختیار آن شرکت قرار می‌دهد.   سال 1377: پروژه یونیکد در ایران با قرارداد شورای عالی انفورماتیک و همکاری بنیاد دانش و هنر واقع در انگلستان و با نظارت و مدیریت فنّی دانشگاه صنعتی شریف تحت عنوان (فارسی وب) آغاز می‌شود. هدف پروژه اینست که با گنجاندن کامل و جامع الفبای فارسی در استاندارد یونیکد، نشر فارسی در کامپیوتر، مخصوصاً اینترنت و وب، استاندارد شود و اصولـاً مشکل قلمـ (فونت)‌های غیر استاندارد موجود در نرمـ افزارهای ایرانی حل شود.

تاریخچه اینترنت

تاریخچه بوجود آمدن اینترنت   پیدایش اینترنت به دهه 1960 میلـادی باز میگردد؛ زمانی که دولت ایالـات متحده آمریکا براساس طرحی موسومـ به آرپا (ARPA) مخفف آژانس تحقیق پروژه‌های پیشرفته که در آن زمان برای کارکردهای دفاعی بوجود آمده بود، این طرح را اجرا نمود.   طرح این بود که کامپیوترهای موجود در شهر‌هـای مختلف (در آن زمان چیزی به نامـ کامپیوتر شخصی وجود نداشت بلکه سازمان‌های بزرگ و دانشگاه‌ها و مراکز دولتی معمولـاً دارای سیستمـ‌های کامپیوتر بزرگ مین فریمـ بودند) که هر کدامـ اطلـاعات خاص خود را در آن ذخیره داشتند بتوانند در صورت نیاز با یکدیگر اتصال بر قرار نموده و اطلـاعات را به یکدیگر منتقل کرده و یا در صورت ایجاد بستر مناسب اطلـاعات را در حالت اشتراک قرار دهند. در همان دوران سیستمـ‌هایی بوجود آمده بودند که امکان ارتباط بین کامپیوترهای یک سازمان را از طریق شبکه مختص همان سازمان فراهمـ می‌نمودند طوریکه کامپیوترهای موجود در بخش‌ها یا طبقات مختلف با یکدیگر تبادل اطلـاعات نموده و امکان ارسال نامه بین بخش‌های مختلف سازمان را فراهمـ می‌کردند که اکنون به این سیستمـ ارسال نامه پست الکترونیک می‌گویند. اما برای اتصال و ارتباط دادن این شبکه‌های کوچک و پراکنده که هر کدامـ به روش و استانداردهای خودشان کار می‌کردند استانداردهای جدید و مشخصی که همان پروتکل‌ها هستند توسط کارشناسان وضع شد.سرانجامـ درسال 1961 میلـادی تعداد 4 کامپیوتر در 2 ایالت مختلف با موفقیت ارتباط برقرار کردند و با اضافه شدن واژه نت به طرح اولیه، نامـ آرپانت (Arpanet) برای آن منظور شد. در دهه 1970 میلـادی با تعریف پروتکل‌های جدیدتر از جمله TCP که تا به امروز رواج دارد و نیز مشارکت کامپیوترهای میزبان (Host) بیشتر به آرپانت و حتی گسترده شدن آن به برخی نواحی فراتر از مرزهای ایالـات متحده، آرپانت شهرت بیشتری یافت و ایده اینترنت همراه با جزییات بیشتر راجع به شبکه‌های کامپیوتری مطرح گشت تا اینکه طی سال‌های پایانی دهه 1970 شبکه‌های مختلف تصمیمـ گرفتند به صورت شبکه‌ای با یکدیگر ارتباط برقرار نمایند و آرپانت را بعنوان هسته اصلی انتخاب کردند. بعدها در سال 1993 میلـادی نامـ اینترنت روی این شبکه بزرگ گذاشته شد. وب یا همان WWW که مخفف World Wide Web (به فارسی: تار جهان‌گستر) میباشد توسط آزمایشگاه اروپایی فیزیک ذرات Cern بخاطر نیاز آنها به دسترسی مرتب‌تر و آسان‌تر به اطلـاعات موجود روی اینترنت ابداع گشت. در این روش اطلـاعات به صورت مستنداتی صفحه‌ای بر روی شبکه اینترنت قرار می‌گیرند و بوسیله یک مرورگر وب قابل مشاهده هستند و همـ اکنون کارکردهای بسیاری دارند.

حافظه چیست؟

حافظه چیست ؟ در این سامانه، حافظه بصورت متوالی شماره گذاری شده در خانه‌ها است، هرکدام محتوی بخش کوچکی از داده‌ها می‌باشند. داده‌ها ممکن است دستورالعمل‌هایی باشند که به رایانه می‌گویند که چه کاری را انجام دهد باشد. خانه ممکن است حاوی اطلاعات مورد نیاز یک دستورالعمل باشد. اندازه هر خانه، وتعداد خانه‌ها، در رایانهٔ مختلف متفاوت است، همچنین فناوری‌های بکاررفته برای اجرای حافظه نیز از رایانه‌ای به رایانه دیگر در تغییر است(از بازپخش‌کننده‌های الکترومکانیکی تا تیوپ‌ها و فنرهای پر شده از جیوه و یا ماتریس‌های ثابت مغناطیسی و در آخر ترانزیستورهای واقعی و مدار مجتمع‌ها با میلیون‌ها خازن روی یک تراشه تنها).

تاریخچه کامپیوتر

تاریخچه کامپیوتر منبع :دانشجویان کامپیوتر88   در گذشته دستگاه‌های مختلف مکانیکی ساده‌ای مثل خط‌کش محاسبه و چرتکه نیز رایانه خوانده می‌شدند. در برخی موارد از آن‌ها به‌عنوان رایانه آنالوگ نام برده می‌شود. چراکه برخلاف رایانه‌های رقمی، اعداد را نه به‌صورت اعداد در پایه دو بلکه به‌صورت کمیت‌های فیزیکی متناظر با آن اعداد نمایش می‌دهند. چیزی که امروزه از آن به‌عنوان «رایانه» یاد می‌شود در گذشته به عنوان «رایانه رقمی (دیجیتال)» یاد می‌شد تا آن‌ها را از انواع «رایانه آنالوگ» جدا سازند.   رایانه یکی از دو چیز برجسته‌ای است که بشر در سدهٔ بیستم اختراع کرد. دستگاهی که بلز پاسکال در سال ۱۶۴۲ ساخت اولین تلاش در راه ساخت دستگاه‌های محاسب خودکار بود. پاسکال آن دستگاه را که پس از چرتکه دومیت ابزار ساخت بشر بود، برای یاری رساندن به پدرش ساخت. پدر وی حسابدار دولتی بود و با کمک این دستگاه می‌توانست همه اعدادشش رقمی را با هم جمع و تفریق کند.[۱] لایبنیتز ریاضی‌دان آلمانی نیز از نخستین کسانی بود که در راه ساختن یک دستگاه خودکار محاسبه کوشش کرد. او در سال ۱۶۷۱ دستگاهی برای محاسبه ساخت که کامل شدن آن تا ۱۹۶۴ به درازا کشید. همزمان در انگلستان ساموئل مورلند در سال ۱۶۷۳ دستگاهی ساخت که جمع و تفریق و ضرب می‌کرد.[۱] در سده هژدهم میلادی هم تلاش‌های فراوانی برای ساخت دستگاه‌های محاسب خودکار انجام شد که بیشترشان نافرجام بود. سرانجام در سال ۱۸۷۵ میلادی استیفن بالدوین نخستین دستگاه محاسب را که هر چهار عمل اصلی را انجام می‌داد، به نام خود ثبت کرد.[۱] از جمله تلاش‌های نافرجامی که در این سده صورت گرفت، مربوط به چارلز بابیچ ریاضی‌دان انگلیسی است. وی در آغاز این سده در سال ۱۸۱۰ در اندیشهٔ ساخت دستگاهی بود که بتواند بر روی اعداد بیست و شش رقمی محاسبه انجام دهد. او بیست سال از عمرش را در راه ساخت آن صرف کرد اما در پایان آن را نیمه‌کاره رها کرد تا ساخت دستگاهی دیگر که خود آن را دستگاه تحلیلی می‌نامید آغاز کند. او می‌خواست دستگاهی برنامه‌پذیر بسازد که همه عملیاتی را که می‌خواستند دستگاه برروی عددها انجام دهد، قبلا برنامه‌شان به دستگاه داده شده باشد. قرار بود عددها و درخواست عملیات برروی آن‌ها به یاری کارت‌های سوراخ‌دار وارد شوند. بابیچ در سال ۱۸۷۱ مرد و ساخت این دستگاه هم به پایان نرسید.[۱] کارهای بابیچ به فراموشی سپرده شد تا این که در سال ۱۹۴۳ و در بحبوحه جنگ جهانی دوم دولت آمریکا طرحی سری برای ساخت دستگاهی را آغاز کرد که بتواند مکالمات رمزنگاری‌شدهٔ آلمانی‌ها را رمزبرداری کند. این مسئولیت را شرکت IBM و دانشگاه هاروارد به عهده گرفتند که سرانجام به ساخت دستگاهی به نام ASCC در سال ۱۹۴۴ انجامید. این دستگاه پنج تنی که ۱۵ متر درازا و ۲٫۵ متر بلندی داشت، می‌توانست تا ۷۲ عدد ۲۴ رقمی را در خود نگاه دارد و با آن‌ها کار کند. دستگاه با نوارهای سوراخدار برنامه‌ریزی می‌شد و همهٔ بخش‌های آن مکانیکی یا الکترومکانیکی بود.[۱]